Ölüm...

işte söylüyorum elimi yüzüme kapatıp. ölümden ölesiye korkuyorum ben. yüreğim ürperiyor. dehşete düşüyorum. oysa çocukken ve ölüm bana uzakken ne doğal gelirdi ölmek. 40 yaşındaymış derlerdi. iyi işte, bayağı yaşamış, daha ne olsun. şimdi ben 40 lari geçeli çok oldu. annemin öldüğü yaştayım neredeyse. ve... hayır. öyle değil işte. sahi ben de mi ölümlüyüm? bugün değilse yarın, o sebepten değilse başka bir sebepten işte bir yerinde yaşamın, bir şekilde ölecek miyim ben de? sahiden mi? ağlamak istiyorum... kalkip Hayyam in kitabini bulmam lazim lafin burasinda. ölümle ilgili ne güzel şiirleri vardır...hani birinde der ya "yerden yeşil yeşil bitmek umudu olsa"